Het Begin

Daar zit je dan op het vliegveld in Londen Heatrow. Een plek van vreugde en een plek verdriet. Mensen die elkaar weer zien en een plek waar mensen afscheid nemen. Een plek waar mensen ongerust op een bankje zitten omdat hun gate nog niet bekent is en een plek waar mensen op de bankjes slapen omdat het allemaal niet uitmaakt. Een plek waar als je goed oplet je langs 2 hele mooie stewardessen kan zitten;). Een plek waar veel verschillende mensen rondlopen. Een plek waar je op een bankje kan gaan zitten en je wachttijd kan vullen met alleen maar mensen kijken. En nu voor mij een plek om terug te denken aan wat er precies allemaal is gebeurt in de 8 weken super zware training. Eindelijk tijd om terug te denken aan de zware en lange dagen van spanning en stress.

De eerste dag. Je gaat naar het vliegveld met kriebels in je buik. Nu gaat het dan toch echt gebeuren. Het afscheid van moeders. Voor 10 lange maanden geen ovenschotel meer. Voor 10 maanden geen “mama’s kunstwerk” wat ik oh zo ga missen. Dat heb ik wel weer gemerkt na 2 maanden in Spanje zitten. De eerste dag afscheid nemen van je vader. Na een super leuke dag in Londen. Een dag samen met je vader. Een dag voor vader en zoon. Een dag rondzwerven in Londen en genieten van elkaar. Je vader uitlachen omdat hij een flut vouwwerkje krijgt van een vrouw op straat die er dan ook nog geld voor vraag, En wat denk je....... Die dwaas geeft die schooilip ook nog 2 pond ook nog haha. Rond lopen in Londen en Mister BEAN nadoen. Leuke foto’s maken en een welverdiend biertje drinken in het hotel want de dag erna gingen we richting de YMCA. Mijn “huis” voor de aankomende 8 weken. Afscheid was zwaar, Zwaarder dan ik gedacht had maar dat hoort erbij. Iedereen in de YMCA weet waar ik afscheid heb genomen van mijn vader want iedere keer als we er voorbij liepen als we naar de academie gingen zei ik: “Kijk jongens……. Hier heb ik afscheid genomen van MIJN vader”

Dan kom je op je Kamer en moet je je kamer delen met 2 andere mensen. 2 gvd brede kerels. Wat denk je dan als eerste? Fuck kom ik aan als Fitness instructeur met mijn skinny armpjes. Sionne uit New Zeeland. En Oli Uit Macedonië. Grappig om te zien hoe snel je vrienden kan maken met iemand. Meteen de eerste dag samen studeren. Maar er klopte iets niet aan Oli uit Macedonië hij was er met zijn hoofd niet bij. Je ziet aan iemand als er iets mis is en hij zag dat ik naar hem keek. “I can not do this”. Is wat hij tegen me zei. Toen kwam zijn verhaal. Hij had 2 lieve kinderen en een vrouw thuisgelaten om te gaan werken als een fitness instructeur aan boord. Hij is meteen naar een vlucht naar huis gaan zoeken en vertrok meteen de dag erna. Ik heb hem maar kort gezien en gesproken maar man wat was dat een toffe peer. En wat miste ik hem toen hij weg was. Heel raar gevoel was het. We spreken elkaar nog regelmatig op facebook en we blijven elkaar volgen. Vanaf toen was het Sionne en ik. En man wat was dat een relaxte kerel. Het was iemand die met alles en iedereen vrienden kan maken. Denk zelf eens aan het gemeenste gevaarlijkste en gekste wezen wat op aarde leeft…… en ik weet zeker dat Sionne er vrienden mee kan worden. Zijn liefdadigheid was onvoorstelbaar. Hij at liever zelf niks dan niet te delen met andere mensen. Als we over straat liepen en er stonden mensen op straat geld in te zamelen voor een goed doel dan moesten we altijd even stoppen omdat hij even geld wilde geven. Wat miste ik hem toen hij vertrok naar zijn schip. We hebben geen vaarwel tegen elkaar gezegd maar tot ziens.

De eerste dag was een hele zware dag. Zus lief in nederland “nee je hoeft de eerste dag geen net pak aan want dat deed niemand. Nou gelukkig dat ik Sionne had die me overhaalde om er wel een aan te trekken want IEDEREEN echt IEDEREEN had een net pak aan. Pfjieuw….. haha Thnx ZUS…;P De eerste dag was vooral veel informatie. HEEL veel informatie. We kregen een boek van 164 pagina’s lang en ik kreeg al zon vaag vermoeden dat ik die in 3 weken helemaal uit mijn kop moest gaan leren. Mijn Engels was ook niet echt heel super toen ik in Engeland kwam maar in der tijd heb ik echt mijn Engels verbetert. Mijn Engels is nu zo goed dat ik een presentatie kan geven over Detoxifacation in het Engels. Een 45 minuut lang durende presentatie. En tjonge jonge wat was de training zwaar. Vooral als Engels niet je eerste taal is. Maar er waren echt super veel mensen die me hielpen met mijn Engels. James uit Australie, David uit Engeland, Micheal G uit Zuid Afrika, Sionne uit New zeeland, Gemma Uit Scotland Carlos uit Portugal, Simona uit Italië, Lee-Ann uit Canada. EN nog VEEL meer. Allemaal mensen waar ik dankbaar voor ben dat ik ze heb mogen leren kennen. Allemaal mensen die ik ga wederzien. Moeders maakt het logeer bed maar alvast klaar.
Training was echt heel erg zwaar (Alweer…??? Ja alweer…?). Vroeg opstaan om te sporten dan snel douche en naar school. Presentaties leren, body sculpt boot camp ( wat al snel Body Sculpt BOOTY camp werd genoemd. Met in plaats van push-ups Pussy-ups) Indoor cycling, Yoga, Pilates ( waar ik contact kwam met het mediteren. Echt geweldig) Nutrition (voeding) al met al veel te veel om in 3 weken te leren dacht ik. Maar wat bleek deze jongen bleef er 8 weken. Zware weken zonder vrije dagen. Eindelijk na 3 weken een vrij dag en dan geniet je met volle teugen van iedere seconden. Lekker naar Londen alles onveilig maken. Na de 3 weken training kregen heel veel mensen in mijn groep DETAILS… dat is het belangrijkste. Je details want dat betekent dat je een schip hebt en vertrekt. GVD wat heb ik lang moeten wachten op mijn details. Een cursus duurt 3 weken. Ik ben 8 weken in Londen blijven hangen dat wil zeggen dat ik 3 groepen heb gezien. 3 groepen fitness instructeurs. De 3e groep waar ik in kwam was zeer speciaal voor mij. Mijn trainer ging voor een week naar het buitenland. De eerste paar dagen kregen we les in Pilates en Yoga. Toen kreeg ik een mailtje van de trainer dat hij wilde dat ik de aankomende dagen de groep “les” ging geven. Hij wilde dat ik de groep ging managen. Dat was een moeilijke maar ook geweldige ervaring. Hij gaf me alle Belangrijke info De roosters van wat we gingen doen die dagen. En dan sta je daar voor een groep nieuwe mensen. Je weet net 6 weken wat Detox betekent en ik moet het gaan uitleggen. Wat een geweldige ervaring was dat. En toch wel een heerlijk gevoel. Op de een of andere manier ben ik toch blij dat ik 8 weken ben gebleven. Ik heb zoveel nieuwe mensen leren kennen. Zoveel nieuwe vrienden gemaakt.
En dan is de tijd er toch echt aangekomen. NU ben ik degene die afscheid neemt van iedereen. NU is het eindelijk andersom. Ik heb mijn details gekregen. Ik heb mijn Target gekregen. Ik ga naar Florida Tampa om mezelf toe te voegen aan de crew van The Jewel of the Seas. Als fitness instructeur. Als advies had mijn trainer me meegegeven dat ik mijn ervaring als manager moest meenemen naar mijn schip. Dit is een hele grote carrière kans wordt me meegegeven. En hij was heel blij en dankbaar dat ik hem had geholpen met de training. Super goed gevoel heb je dan. Maar nu? Ik neem geen afscheid van 1 persoon. Ik neem afscheid van een groep mensen. Waar je een korte tijd mee hebt samengeleefd. Een groep mensen waar je alles mee hebt gedeeld. De moeilijke dagen maar ook de leuke dagen. Moeilijk om afscheid te nemen? Jazeker. Het doet je goed als je vertrekt dat iemand je terug roept na afscheid te hebben genomen en zegt: “Dwayne, Je bent echt een goeie kerel” dat doet dan wel iets met je. In Ieder geval dat deed wel iets met mij dat gaf me echt een goed gevoel. En dan de volgende morgen. Je staat vroeg op pakt je koffers en vertrekt naar de taxi. Tijdens het uitchecken hoor je de deur opengaan sochtends vroeg. Komt Sanna uit Zweden me nog even een knuffel geven. Ze was speciaal opgestaan om nog een keer afscheid te nemen. Zulke kleine dingen doen je goed. GEWELDIG. YMCA Super bedankt voor de leuke tijd.

Volgende Halte. Newark USA Overstappen naar TAMPA Florida USA om op de 17e van maart toe te voegen bij the ROYAL CARIBEAN CRUISLINE…….VESSEL: THE JEWEL OF THE SEAS….. MY new HOME
‘What lies behind us, and what lies before us are tiny matters compared to what lies within us’